Prawdopodobnie nie potrafiłyby się też rozmnożyć. Dlatego większość Bałtyku jest bezpieczna i nie występują w niej rekiny, natomiast na niektórych obszarach o wyższym zasoleniu można spotkać te morskie stworzenia. Taki wyjątek stanowią np. cieśniny duńskie. Innym możliwym miejscem występowania rekinów jest styk Bałtyku z Potwory Bałtyku, czyli ryba, która lubi mężczyzn. W żeglarskich legendach morza, oceany, a nawet większe jeziora zapełniają dziwaczne stwory i potwory. Takiej Cieśniny Gibraltarskiej miał strzec kraken, Morze Śródziemne obfitowało w wodzące żeglarze na pokuszenie syreny a Szkoci (być może względu na zamiłowanie do narodowego Obecnie, w Bałtyku łowi się rocznie ponad 600 tysięcy ton ryb i owoców morza. Komercyjne połowy obejmuje jedynie kilka gatunków ryb, głównie śledzie, szproty i dorsze (te trzy gatunki stanowią ponad 95% wszystkich połowów w Morzu Bałtyckim). Innymi gatunkami ryb o lokalnym znaczeniu Jak podaje portal sharksinsider.com, w Morzu Bałtyckim występuje aż osiemnaście odmian rekinów, natomiast wszystkich gatunków ryb chrzęstnoszkieletowych jest w Bałtyku aż 31. Zostańmy Okresy ochronne najpopularniejszych ryb bałtyckich. Okresy ochronne są ustalane co roku, więc w kolejnych latach ograniczenia mogą być większe lub mniejsze*. W 2020 roku od 4 czerwca do 31 sierpnia w południowej części Bałtyku obowiązywał całkowity zakaz jakichkolwiek połowów, w tym ryb pelagicznych (np. śledzi). Projekty odbudowy populacji wydry w krajach nadbałtyckich zaczynają jednak odnosić sukcesy i mogą wkrótce doprowadzić do zwiększenia się liczby osobników. Ryby. Fauna Bałtyku to również około 100 gatunków ryb, które zostały wprowadzone do regionu w różnym czasie i w różny sposób. IN2xqzZ. Ze względu na szeroki zakres zasolenia wód Morza Bałtyckiego spotkać w nim można zarówno ryby morskie, jak i słodkowodne. W Bałtyku są flądra, dorsz, okoń, węgorz, turbot, belona i inne (patrz niżej). Wiele z nich jemy na co dzień, lecz wartych spróbowania jest znacznie więcej. Są dostępne w miejscowych restauracjach i smażalniach. Ale oprócz bałyckich ryb w nadmorskich miejscowościach knajpy oferują znacznie więcej (niestety - patrz koniec artykułu). Ryby, które żyja w Bałytku to: Dorsz (40-90 cm). Mięso ścisłe, białe, soczyste, delikatne, o łagodnym, słodkawym smaku, mało ościste Śledź (18-40 cm). Mięso miękkie, tłuste, wyrazisty smak, dość ościste Szprot (16 cm). Mięso ścisłe, soczyste, o dość wyrazistym smaku Stornia / Flądreka (25-30 cm). Mięso białe, soczyste, o łagodnym smaku Sieja (35-45 cm). Mięso białe, delikatne, tłuste, łatwo odchodzące od nielicznych ości Sola (40-50 cm). Należy do najszlachetniejszych ryb o bardzo delikatnym smaku. Jej mięso jest białe, chude, jędrne, łatwo oddziela się od ości Turbot (90-100 cm). Mięso białe, delikatny smak Węgorz (50-150 cm). To ryba luksusowa, o wybornym białym, delikatnym, jędrnym i soczystym mięsie, prawie nie ma ości, jest jednak tłusta i ciężkostrawna Troć (65-120 cm). Ryba z rodziny łososiowatych. Mięso ścisłe, tłuste, soczyste, pomarańczowo-różowe, wyrazisty smak, mało ościste Sielawa (30-45cm). Smaczne i wysoko cenione białe mięso. Stynka ( ok 30 cm). Mięso o charakterystycznym zapachu świeżego ogórka jest przetwarzane na konserwy rybne oraz wykorzystywane w produkcji pasz dla zwierząt i tranu. Belona (do 93cm). Bardzo smaczne mięso. Ości nawet po usmażeniu mają kolor zielony, ze względu na dużą ilość fosforu. Inna sprawa to to, że często w knajpach, smażalniach, restauracjach nad polskim morzem można spotkać "świeżą kargulenę czy halibuta". Halibut żyje w rejonie Kanady i Grendalni, a kargulena w południowym atlantyku:) Piszczie w komentarzach poniżej o swoich doświadczeniach :) Ocean Arktyczny, zwany również Morzem Lodowatym, jest najmniejszym, najpłytszym i najprawdopodobniej najmłodszym oceanem na świecie. Dostęp do niego mają Kanada, Ameryka, Islandia, Norwegia, Grenlandia i Rosja. Występuje w nim więcej gatunków ryb i innych zwierząt niż w innych zbiornikach. Jakie ryby żyją w jego głębinach? 1. Dorsz arktyczny Dorsz arktyczny jest znacznie mniejszu od dorsza pacyficznego czy atlantyckiego. Najczęściej jest przerabiany na mączkę rybną oraz olej. 2. Eleginus Eleginus to gatunek rybz rodziny dorszowatych. Poza Oceanem Arktycznym występuje jeszcze tylko w Oceanie Spokojnym. 3. Ogak Ogak to ryba morska, którą łowi się w ilościach przemysłowych. W Oceanie Arktycznym występuje na głębokości 200 metrów pod poziomem morza. Przypomina dorsza, ale jest pozbawiony plamek. 4. Dorsz atlantycki Dorsz atlantycki to drapieżna ryba morska, która jest bardzo popularna w kuchniach europejskich. Jego mięso jest białe i można je gotować, piec lub smażyć. Najlepiej smakuje z dodatkiem cytryny i pieprzu. Często dodaje się go również do zup rybnych. 5. Golec arktyczny Golec arktyczny to gatunek ryby z rodziny łososiowatych. Żywi się bezkręgowcami i rybami. W regionach arktycznych ryba ta ma duże znaczenie gospodarcze. 6. Fladra arktyczna Fladra arktyczna to charakterystyczna ryba o płaskiej budowie, która jest bardzo popularna ze względu na smaczne mięso. W Polsce najchętniej je się ją w formie wędzonej albo pieczonej. 7. Plamiak Plamiak, zwany również wątłuszem plamistym, to ryba bardzo popularna w Wielkiej Brytanii. Jej mięso jest głównym składnikiem popularnej potrawy angielskiej „fish and chips”. 8. Halibut Halibut jest dużą rybą drapieżną, która może osiągnąć nawet do 1 metra długości. Rybę tę łowi się na dużą skalę, ponieważ jest bardzo smaczna i popularna w wielu krajach europejskich. 9. Nelma Nelma to duże gatunek ryby łosiokształtnej. Może osiągnąć nawet 1,5 metra długości i 40 kilogramów wagi. Jej mięso chwalone jest za wysoką jakość i unikatowy smak. 10. Rekin polarny Rekin polarny to duża ryba występująca w Oceanie Arktycznym, a także w Atlantyku, Morzu Północnym i Morzu Białym. Największy widziany osobnik miał ponad 6 metrów długości. Poluje na duże morskie ssaki, takie jak foki, ale w żołądkach rekinów polarnych znajdowano również szczątki reniferów i niedźwiedzi polarnych. Ryby i zanieczyszczenia w Morzu Bałtyckim Bałtyk jest morzem płytkim, śródlądowym, jego powierzchnia wynosi 1721,233 km2, a całkowita objętość akwenu 21,721 km3. Średnia głębokość to 52,3 m (największa głębia ma 459 m), a zasolenie waha się od 2 do 12 promila, dlatego określane jest jako morze płytkie, półsłone i prawie zamknięte. Dziś jest jednym z najbardziej zanieczyszczonych mórz na świecie, co ma istotny wpływ na faunę i florę tam bytującą. A to z kolei oddziałuje na zdrowie człowieka. Szczególnie uważać powinny osoby jedzące ryby kilka razy w tygodniu, kobiety w ciąży, dzieci, osoby wrażliwe. Ważne jest, by znać, jakie ryby pochodzą z Bałtyku i ile możemy tygodniowo ich spożyć, co mówi tabela poniżej. Jakie ryby występują w Morzy Bałtyckim? Morze Bałtyckie nie obfituje w różnorodność ryb 1. Zanotowano tylko 26 gatunków typowo morskich 2. Są to: – śledź, szprot, dorsz, płastugi, łosoś, troć, węgorz – oraz mniejsze ilości i mające mniejsze znaczenie użytkowe to: belona, węgorzyca, motela, ostropłetwiec, sieja, sielawa, stynka – w połowach czasem zawieruszą się ryby z Morza Północnego takie jak: serdela, ostrobok, witlinka Specyficznym zjawiskiem w Morzu Bałtyckim jest występowanie ryb słodkowodnych. Pojawiają się one w rejonach przyujściowych rzek, wysłodzonych zalewach i zatokach, mając często istotne znaczenie dla lokalnego rybołówstwa, są to: okoń płoć, jazgarz oraz sandacz, szczupak, leszcz i karp. Zanieczyszczenia w Morzu Bałtyckim Dziś akwen ten jest jednym z najbardziej zanieczyszczonych mórz świata 3. Przyczyną występowania zanieczyszczeń jest: – odprowadzanie zanieczyszczeń komunalnych i przemysłowych pochodzących z odpadów przemysłu spożywczego, chemicznego, metalurgicznego i rolnictwa – zanieczyszczeń nieorganicznych i organicznych niesionych do tego morza przez około 250 rzek, które są jednym z największych źródeł zanieczyszczeń Zanieczyszczenia nieorganiczne to związki azotu, fosforu, chloru i siarki powodujące eutrofizację wód. Większość obszarów bałtyckich charakteryzuje się nadwyżką fosforu i azotu, co jest czynnikiem ograniczającym rozwój glonów i roślin. Niektóre sinice, przyswajając azot cząsteczkowy z atmosfery, potrafią kompensować brak rozpuszczonych w wodzie nieorganicznych związków azotu i rozwijać się bardzo dobrze w tych warunkach. Występują też zanieczyszczenia organiczne (węglowodory ropopochodne) oraz zanieczyszczenia metalami ciężkimi, takimi jak: kadm, rtęć, ołów, miedź, cynk, których poziom w południowej części morza (również przy polskiej linii brzegowej) systematycznie wzrasta. Sprawia, to że utrzymujące się od wielu lat wysokie stężenie substancji toksycznych przyczynia się do zatruwania i wymierania fauny i flory Bałtyku. Przyjmuje się, że środowisko morskie zanieczyszczane jest w: – 40% przez statki w wyniku ich normalnej eksploatacji – 42% zanieczyszczeń pochodzi z gospodarki na lądzie (przemysłowej i komunalnej) – 8% z urządzeń wiertniczych i szybów wydobywczych – a pozostałe 10% z awarii zbiornikowców 4, 5 Niektóre zanieczyszczenia charakteryzują się wysoką toksycznością i trwałością, a co za tym idzie, posiadają zdolność gromadzenia się w różnych składnikach środowiska. Najbardziej charakterystyczne zanieczyszczenia występujące w rybach: – Pestycydy chloroorganiczne – Polichlorowane bifenyle – PCB – Metale toksyczne – kadm, ołów, rtęć – Dioksyny i dioksyno podobne polichlorowane bifenyle – Histamina – Wielopierścieniowe węglowodory aromatyczne w produktach rybnych Jak substancje toksyczne przedostają się do organizmów zwierząt, a potem do człowieka? Glony jednokomórkowe pobierają je całą powierzchnią ciała, z kolei glony wyższe i rośliny kwiatowe przez organy pełniące funkcje korzeni, ale także ze względu na stałe zanurzenie w wodzie, również całą powierzchnią ciała. Zwierzęta pobierają substancje chemiczne głównie przez układ pokarmowy, oddechowy i skórę. Organizmy oddychające powietrzem atmosferycznym (ssaki i ptaki) adsorbują w płucach drobniutkie cząstki zanieczyszczeń. Generalnie jednak najwięcej substancji chemicznych dostaje się wraz ze spożywanym pokarmem. Substancje toksyczne są przenoszone nie tylko z jednego gatunku do drugiego, ale również w obrębie tego samego gatunku z jednego pokolenia na drugie. Ciężarne samice morskich ssaków, przez krew, przekazują płodowi związki chemiczne. Również mleko ssaków stanowi istotną drogę transportu i przyczynia się do podwyższania poziomu trucizn w tkankach karmionych dzieci 5. Jak zanieczyszczenia w wodzie morskiej wpływają na ryby i inne zwierzęta? Śmiertelność ryb drastycznie wzrosła od lat 90 6. WWF w 2005 roku ostrzegało przed rybami z Bałtyku, zawierało tyle toksyn, że mogą poważnie szkodzić, nie tylko zwierzętom, ale i ludziom 7. Wiele związków chlorowcopochodnych, np. dioksyny, PCB oraz przypuszczalnie i DDT, posiadają właściwości obniżające odporność immunologiczną organizmu 8. Zanieczyszczenia u kręgowców (ryb, ptaków i ssaków): mogą powodować szereg zmian chorobowych w postaci deformacji układu kostnego, zwyrodnień skóry, narządów wewnętrznych, zaburzeń funkcjonowania systemu odpornościowego i rozmnażania, zakłóceń pracy szeregu układów: pokarmowego, oddechowego, mięśniowego, nerwowego, nie mają charakteru lokalnego, lecz obserwowane są w różnych rejonach Bałtyku. Mało ruchliwe, denne zwierzęta bezkręgowe mogą kumulować substancje toksyczne w bardzo dużych ilościach. Zwierzęta bezkręgowe oraz rośliny są znacznie mniej wrażliwe na działanie substancji toksycznych niż kręgowce 9. Mimo dużych zanieczyszczeń połowy dorsza, śledzia i szprota są bardzo duże 10. Metale ciężkie Metale ciężkie są zaliczane do podstawowych zanieczyszczeń przemysłowych i środowiskowych. Kumulują się w tkankach organizmów. Nawet w najmniejszych ilościach śladowych w żywności stanowią zagrożenie dla zdrowia ludzi, wywołując choroby niezakaźne, charakteryzujące się odległymi skutkami działania. Płody i niemowlęta są szczególnie narażone na ołów, kadm, związki metylortęciowe powoduje nieodwracalne zmiany w ośrodkowym układzie nerwowym. U zwierząt powodują zaburzenia hormonalne, nawet zanikanie narządów płciowych, a to problemy z rozmnażaniem 11. Dioksyny Dioksyny są poważnym zagrożeniem, kumulują się w tłuszczu ryb. Wydalane są głównie z kałem, ale też z moczem i mlekiem matki. Dioksyny w organizmu przedostają się z jelit do krwiobiegu, w 90% z żywności. Badania wykazują ich powiązanie z nowotworami, insuloopornością, oddziaływaniem na płodność kobiet i mężczyzn i rozwojem dzieci 12. Aktualnie obowiązujące limity zawartości metali szkodliwych dla zdrowia: ołowiu i kadmu w różnych grupach środków spożywczych, rtęci w rybach i owocach morza oraz cyny w produktach w opakowaniach metalowych podane są w Rozporządzeniu Komisji (WE) Nr 1881/2006, które z dniem 1 marca 2007 r. Co mówią badania? Badanie z 2010 roku przebadano 6 gatunków ryb: dorsz, śledź, okoń, karp i pstrąg na obecność ołowiu. Dorsz i śledź pochodziły z Morza Bałtyckiego. Wykazano, że najwięcej ołowiu zawierały mięśnie śledzi i płoci, najmniej pstrągów tęczowych i karpi. Mięśnie ryb morskich i słodkowodnych dziko żyjących zawierały natomiast zbliżoną zawartość ołowiu. Na podstawie uzyskanych wyników naukowcy stwierdzili, że można oszacować bezpieczne porcje dla dzieci mięsa śledzi i płoci nie powinna przekraczać odpowiednio 75 g i 82 g, dorsza 150 g, okonia 170 g, a karpia i pstrąga tęczowego ponad 400 g 13. Zanieczyszczenia gromadzą się głównie w mięśniach ryb, ale też w wątrobach i innych narządach. W śledziu obu płci wykryto wysokie stężenia chlorowodorków, polibromowanych difenyloeterach i PFC w narządach płciowych. Naukowcy wnioskują, że to istotny czynnik wpływający na rozmnażanie fauny Bałtyku 14. Zostało przeprowadzonych wiele badań wpływu zanieczyszczeń na ryby w Bałtyku. To jedne z nielicznych tak dużych i długo trwających obserwacji w Polsce. Wyciągnięto z nich następujące wnioski: Na przestrzeni lat 1994-2003 określono trendy czasowe stężeń metali ciężkich oraz ich kumulacje w mięśniach ryb. Metale występowały w różnicowanych poziomach. Największa ilość zanieczyszczeń w postaci cynku, miedzi, arsenu i kadmu zawierały: szprot>śledź >dorsz i odwrotnie dla rtęci dorsz>śledź>szprot. Tylko dla rtęci powiązano długość życia ryb, ze wzrostem stężenia rtęci. Ryby w Bałtyku dotykane są różnymi chorobami. Zbadano wpływ metali ciężkich na zdrowie dorsza. Kadm, ołów, rtęć nie miały wpływu na deformacje szkieletowe, natomiast stront powodował zmniejszenie przyswajalności wapnia, fosforu i magnezu, co wskazuje na związek z chorobami szkieletu dorsza. W kolejnym badaniu z 2012 roku zaobserwowano, że spośród 3 ryb (turbot, gładzicy i stroni), to turbot wykazywał największe powinowactwo do kumulowania rtęci. W zależności od miejsca przybywania ryb, inaczej kumulują zanieczyszczenia. Najwyższe poziomy metali występowały w rybach Bałtyku wschodniego, szczególnie z Zatoki Gdańskiej w porównaniu do środkowego wybrzeża. Gatunki denne takiej jak turbot, gładzica i stornia były bardziej narażone na metale ciężkie niż śledź i szprot, które pływają w płytszych rejonach. Z badań trwających 8 lat i obserwacji storni zaobserwowano zmniejszenie poziomów rtęci, ołowiu i kadmu, co może wykazywać pozytywną zmianę w południowym Bałtyku. Źródło powyższych badań:15 Określenie zawartości rtęci w rybach jest bardzo ważnym elementem, gdyż ryby, oprócz kwasów omega-3, są jego głównym źródłem w diecie. Stanowi to problem szczególnie dla osób wrażliwych na metale ciężkie, takich jak: dzieci, kobiety w ciąży, osoby starsze. Nadzieję w zmianie tego, że Bałtyk jest jednym z najbardziej zanieczyszczonych mórz na świecie przynosi podpisana przez kraje nadbałtyckie, również przez Polskę, konwencja helsińska HELCOM. Mówi ona, że do 2021 roku może poprawić stan Morza Bałtyckiego. Więcej na temat programu HELCOM: 16 Ile możemy zjeść wybranych gatunków ryb i produktów rybnych tygodniowo, aby nie przekroczyć PTWI w odniesieniu do rtęci i dioksyn PTWI – tymczasowa tolerowana dawka tygodniowego pobrania Gatunek rybyIlość ze względu na rtęćIlość ze względu na dioksyny +dl-PCB Dorsz g950 g Śledź g400 g Łosoś g105 g Produkt rybnyIlość ze względu na rtęćIlość ze względu na dioksyny +dl-PCB Szprot w g240 g Tuńczyk w g Sardynka w g330 g Makrela g Łosoś bałtycki g75 g Łosoś norweski g570 g Szprot g120 g Źródło: 17 Największy pobór rtęci i dioksyn w diecie polaka pochodzi ze śledzi. Według FAO najbardziej zanieczyszczone ryby to: tuńczyk, rekin, miecznik 18. Ze względu na bogactwo prozdrowotnych kwasów tłuszczowych zaleca się spożywanie takich gatunków jak: łosoś, makrela, pstrąg, szprot oraz sardynka czy też źródła selenu i jodu: dorsz, flądra, morszczuk, sola. Kwasy omega-3 EPA i DHA przyczyniają się do prawidłowego funkcjonowania serca oraz zachowania prawidłowego poziomu cholesterolu we krwi. Podsumowanie Czy po tym artykule zastanawiasz się, czy nadal jeść ryby bałtyckie? Ryby są na pewno bogactwem niezbędnych kwasów tłuszczowych omega-3 czy jodu. Z tego względu nie należy rezygnować z ryb. Należy je spożywać przynajmniej 2 razy w tygodniu. Najlepszą radą jest to, żeby mieszać gatunki słodkowodne i morskie, nie tylko z naszego morza, ale i atlantyckiego. W jednym tygodniu nie spożywać 2 ryb z Bałtyku. Kobietom w ciąży, karmiącym piersią oraz dzieciom do 12 roku życia zaleca się spożywanie ryb (najlepiej gotowanych) 2-3 razy w tygodniu po około 90-100 gramów 19. W ten sposób ograniczysz przyjmowanie niebezpiecznych dawek metali ciężkich, dioksyn i innych szkodliwych substancji. Zobacz także: W Bałtyku żyją zarówno ryby morskie, jak i słodkowodne (te najczęściej w zatokach – okonie, płocie, sandacze, szczupaki i leszcze) oraz tzw. dwuśrodowiskowe, które część życia spędzają w wodach słodkich, a część w słonych (łosoś, węgorz, troć). Wiele z tych ryb jadamy na co dzień. To szproty, śledzie, dorsze, łososie i flądry. Dowiedz się więcej o gatunkach ryb występujących w Morzu Bałtyckim. Sprawdź ciekawe informacje o ich zwyczajach. Porównaj wartości odżywcze ryb bałtyckich i wypróbuj sprawdzone przepisy. Belona Można ją spotkać w płytkich wodach przybrzeżnych południowego Bałtyku, na północy występuje sporadycznie. To drapieżnik polujący blisko powierzchni wody. Ma ciało mocno wydłużone, o kształcie strzałowatym, podłużną głowę z paszczą w kształcie dziobu. Dorsz Najpopularniejszy gatunek w Bałtyku, o dużym znaczeniu gospodarczym, ale niestety jego połowy są systematycznie ograniczane. Występuje w rejonach od Cieśnin Duńskich do Zatoki Botnickiej. Młode dorsze przebywają w płytkich, przybrzeżnych wodach, a dorosłe na otwartym morzu, najczęściej na głębokości 220 m. Ciało dorszy jest wydłużone, pokryte drobnymi i okrągłymi łuskami. Flądra czyli stornia Niezwykle popularna w menu nad polskim morzem. Stornia to ryba o asymetrycznej budowie ciała. Przez większość czasu spoczywa na dnie morskim, zakopana w mule, leżąc na boku. W tej pozycji również porusza się, co powoduje, że jedno jej oko przemieszcza się na przeciwną stronę głowy, z reguły na prawą. Gładzica Obok storni i skarpia (turbota) należy do pospolitych bałtyckich płastug (ryb flądrowatych). Występuje głównie w zachodniej i środkowej część morza, gdzie zasolenie jest względnie wysokie. Młode osobniki najchętniej przebywają na piaszczystym lub gliniastym dnie w strefie przybrzeżnej, dorosłe preferują wody średnio głębokie. Leszcz W Polsce pospolity w dużych jeziorach i rzekach nizinnych oraz w przybrzeżnej strefie Bałtyku. Osiąga około 6 kg masy ciała i do 80 cm długości, średnio 30–50 cm. Ciało bocznie znacznie wygrzbiecone, pokryte dużymi, łatwo usuwalnymi łuskami. Łosoś Jeden z najbardziej pożądanych gatunków ryb. Łosoś jest rybą drapieżną, dwuśrodowiskową (anadromiczną). Żyje w wodach czystych o wartkim nurcie. Tarło odbywa w rzekach, gdzie młode pozostają od roku do 3 lat. Makrela Występowanie makreli w Bałtyku jest bardzo zmienne, zależy bowiem od wlewów z Morza Północnego. Jest rybą wędrowną, czasami gromadzącą się w duże ławice. Pojawia się u nas po tarle i odpływa przed zimą. Jest to gatunek pelagiczny, bytujący w otwartym morzu. Okoń Występuje w jeziorach i rzekach oraz w płytkich wodach przybrzeżnych Bałtyku. Okoń osiąga długość 25–30 cm, maksymalnie nieco ponad 50 cm, i masę około 2 kg. Ciało ma mniej lub silniej wygrzbiecone, co zależy od warunków troficznych, czyli zasobności ekosystemu w substancje odżywcze. Ma małe łuski, mocno osadzone w skórze. Ubarwienie zmienne – okonie żyjące w płytkich prześwietlonych wodach są bardziej jaskrawe. Na grzbiecie i bokach mają 5-9 poprzecznych, ciemnych smug. W nocy zapadają przy dnie w swego rodzaju głęboki sen, opierając się o dno płetwami brzusznymi i ogonową. Okoń ma białe, smaczne i zwięzłe mięso, z niewielką ilością ości. Im większy, tym smaczniejszy. Nadaje się do smażenia, gotowania i pieczenia. Płoć Występuje w Polsce w rzekach, jeziorach i stawach, a także w wodach przybrzeżnych Bałtyku. Ma krótkie ciało, ścieśnione bocznie, niewysokie, długości 20–35 cm, maksymalnie 44 cm, i masie 2 kg. Sandacz Występuje w jeziorach i nizinnych rzekach oraz w płytkich wodach przybrzeżnych Bałtyku. Preferuje głębokie, mętne wody z mulistym dnem. Ciało wydłużone, lekko bocznie spłaszczone, głowa stosunkowo mała, paszcza silnie uzębiona. Oczy duże, opalizujące, świecące w ciemnościach. Sieja Ciało śledziowate, zależnie od lokalnej rasy mniej lub bardziej wysmukłe. Ma małą głowę, o spiczastym, często nawet wyciągniętym w kształcie nosa pysku. Boki i brzuch białe lub srebrzyście lśniące, grzbiet stalowoniebieski. Sielawa Spotykana jest w słonawych wodach przybrzeżnych. Dorasta do 50–60 cm. Nieliczne osobniki osiągają 100 cm długości i masę do 6 kg. Może być konserwowana, np. w beczkach, jak śledzie. Białe mięso sielawy jest delikatne, smaczne i wysoko cenione. W Szwecji kawior sielawy, Kalix Löjrom, jest produktem bardzo ekskluzywnym. Sielawę jada się zazwyczaj wędzoną, także smażoną, w zalewie olejowej z cebulą albo np. na surowo, jako tatara. Śledź bałtycki Osiąga długość 18–24 cm. Jeden z ważniejszych gatunków rybołówstwa morskiego. Mięso śledzia jest miękkie, tłuste, ma wyrazisty smak, dość ościste. Popularny w kuchni „od zawsze” dzięki łatwości przechowywania po zasoleniu. Doskonale smakuje z patelni, jak i wędzony. Sola Występuje sporadycznie w zachodnim Bałtyku. Sola charakteryzuje się płaskim, owalnym kształtem ciała z niewielkimi oczami po prawej stronie tułowia. Dorasta do 70 cm długości, osiąga maksymalnie do 3 kg masy. Dożywa nawet 23 lat. Strona grzbietowa szara do czarnobrunatnej z nieregularnymi jasnymi plamami. Żeruje nocą, zjadając bezkręgowce, a czasem małe ryby. Polska nazwa handlowa – sola lemon pochodzi od nazwy angielskiej lemon sole. Należy do najszlachetniejszych ryb o bardzo delikatnym smaku. Jej mięso jest białe, chude, jędrne, łatwo oddziela się od ości. Solę się smaży, piecze w piekarniku, w folii, grilluje. Stynka W Polsce spotykana w Zalewie Szczecińskim, Zatoce Gdańskiej i Zalewie Wiślanym oraz w głębszych jeziorach na północy kraju. Ciało wrzecionowate, o długości do 30 cm, pokryte dużymi, przezroczystymi łuskami. Ubarwienie zmienne, zależne od koloru wody, grzbiet ciemniejszy, boki srebrzyste. Z wyglądu stynka przypomina szprotkę, choć ma bielsze mięso i jest bardziej jędrna. Popularna jest w kuchni mazurskiej, np. jako przekąska – rybne czipsy. Mięso stynki ma charakterystyczny zapach świeżego ogórka. Ze stynek produkuje się konserwy oraz odzyskuje się tran. Szczupak Jest to ryba słodkowodna, drapieżnik. W Bałtyku występuje przy ujściach rzek. Osiąga długość do 150 cm i masę do około 10 kg. Ciało szczupaka jest spłaszczone, opływowe. Łuski dosyć małe, owalne, mocno osadzone w skórze Szprot Mała ryba z rodziny śledziowatych, w Bałtyku osiąga 10–14 cm, w Morzu Północnym dorasta do 17 cm. Ciało szprota jest pokryte srebrnymi łuskami, niebieskawymi na grzbiecie, głowa bezłuska, wieczko skrzelowe gładkie, oczy z wąskimi powiekami tłuszczowymi. Troć wędrowna Jest rybą łososiowatą, wędrowną. Rozmnaża się w rzekach, po dwóch latach młodociane osobniki (smolty) wędrują do Bałtyku. Osiąga długość do 100 cm, masę do 12 kg. Ciało troci jest masywniejsze niż u łososia, głowa większa, trzon ogona krótszy, szerszy, bardziej spłaszczony. Turbot, zwany też skarpem Występuje głównie w polskiej części Bałtyku. Pływa na boku, blisko dna. Ciało tej ryby jest silnie ścieśnione bocznie, bardzo wysokie, prawie koliste, pokryte twardymi guzkami kostnymi, które występują po stronie ocznej (tzn. lewej). Strona ta jest szara do ciemnobrunatnej, pokryta licznymi czarnymi kropkami. Węgorz Węgorze żyją bardzo długo, zdarza się, że i powyżej 60 lat! Wszystkie europejskie węgorze odbywają rozród w jednym miejscu na świecie – w Morzu Sargassowym, na głębokości około 1000 m. Młode z pomocą Prądu Zatokowego wracają do Europy, gdy mają około 3 lat. Jadąc na wyprawę wędkarską do Norwegii z zamiarem łowienia w morzu, prawdopodobnie zastanawiacie się co można złowić. Poniżej zdjęcia i krótki opis najczęściej poławianych ryb. Kolejność wybrałem wg tego co na moich 8 wyprawach łowiliśmy najczęściej. Wniosek stąd, że ryby z końca listy są rzadkie i bardzo porządane. To subiektywna lista dlatego proszę w komentarzach u dołu artykułu ew. napisać, jak było u Was? Brosma - często uważana za "brudną rybę" z powodu nicieni i pasożytów, których może mieć naprawdę dużo. Czysta brosma jest naprawdę smaczna. Bardzo żarłoczna. Są miejsca, gdzie każde dotkniecie przynętą dna, zakończone jest braniem brosmy. Czarniak - dla mnie to pożądana ryba ze względu na bardzo sportowy charakter. Duży czarniak bierze bardzo zdecydowanie i odjeżdża niesamowicie. Mięso ma nieco suche i zwarte ale smaczne mimo że lekko ciemne. Małe czarniaki (do 1 kg) to doskonała przynęta na halibuty i duże dorsze oraz czarniaki. Filety z małego czarniaka uwielbiają denne ryby oraz karmazyny płwające w toni. Dorsz atlantycki - bardzo powszechna i często poławiana ryba na wybrzeżu morza norweskiego. Ma wyśmienite białe mięso. Wg mnie jedna z najsmaczniejszych ryb. Pelagiczne dorsze (żyja w archipelagach blisko brzegów) łowi się nieduże (2-6 kg). Aby złowić w Norwegii okazowego dorsza (od 10 kg wzwyż) należy udać się, często daleko od bazy, na otwartą wodę na podwodne wypłycenia zwane czasami plateau. Ponadto im dalej na północ kraju, tym szansa na większe ryby. Wg mnie od 65 równoleżnika poprzez Lofoty i daleką północ (Nordkapp) łowi się największe okazy. Skrei to odmiana dorsza arktycznego, którego można złowic wczesną wiosną najwięcej w rejonie tarlisk na Lofotach i wyspie Senja. Rdzawiec - duży to wspaniały wojownik. Żyje przy stromych ścianach na niewielkich głębokościach. Można łowić klasycznie spinningiem. Zapięty świetnie walczy. Smaczna ryba i nie tak często poławiana jak dorsz czy czarniak. Plamiak - złowić można na pilkera i przywieszkę zarówno przy dnie jak i w toni. Smaczna ryba, pod warunkiem szybkiego sprawienia na łodzi zaraz po złowieniu. Później lekko gorzki. Mały plamiak to doskonała na przynęta na halibuta, prawdopodobnie z powodu charakterystycznego zapachu. Molwa - bardzo smaczna denna ryba. Okazy żyją poniżej 200 m głębokości. Czasami złowi się molwę jako przyłów w archipelagu. Najlepsza przynęta to spory filet położony na dnie. Zębacz - wyśmienita w smaku denna ryba. Im dalej na północ tym większe okazy. Zyje wśród skał podwodnych. Pilker stukający o dno oraz kawałek mięsa czarniaka na jednym z grotów kotwicy, to może skusić zębacza. Karmazyn - łowić polecam od 200 m i głębiej na zestawy z kilkoma przyponami na raz. Przynęta - fileciki z czarniaka. Pyszna ryba. Morszczuk - bardzo rzadki na północy. Bardzo smaczny. Halibut - dla mnie ryba NR 1! Kto złowił tę flądrę pow. 40 kg wagi, ten wie dlaczego. Ta waleczna płastuga dorasta do wagi nawet 400 kg!!! Rekord świata na wędkę to 219 kg i 240 cm. Ale nasz rodak z Krosna złowił w sierpniu 2010 r. halibuta 195 kg i 245 cm. to prawdopodobnie dotychczasowy największy halibut złowiony przez Polaka na wędkę. Ryba wzięła na 25-centymetrową gumę imitację czarniaka. Doskonała przyneta to mały czarniak albo lepiej plamiak. Świetne są duże gumy (25-30 cm) w jaskrawych kolorach i wadze 200-400 g. Ale z halibutami jak z pudełkiem czekolady. Nigdy nie wiadomo na co weźmie. Białe delikatne i bardzo smaczne mięso jednak polecam konsumować mniejsze sztuki (15-25 kg). Więcej o halibucie na blogu: TUTAJ oraz TUTAJ W Norwegii można jeszcze złowić makrele w okresie letnim, płastugowate - gładzice, stornie, turboty. Trafić można kolenia - rekin. Życzę udanych wypraw, wielu okazowych ryb!

jakie ryby łowi się w bałtyku